God bless you all

Toet toet!

Om te beginnen: superbedankt iedereen die ons heeft gesponsord! Echt heel lief! De kaartjes komen eraan!

Waar waren we gebleven voor onze te gekke ansichtkaartenactie? Oh ja, op Utila. Dat lijkt alweer eeuwen geleden! Wat hebben we het daar toch fijn gehad. Maar inmiddels hebben we alweer een boel andere leuke en bijzondere dingen meegemaakt. Na Utila zijn we zo snel mogelijk naar Nicaragua gegaan. We hebben de grote plaatsen Managua en Granada bezocht (eigenlijk zijn we in Managua alleen maar naar de bioscoop geweest). Tussendoor hebben we mijn verjaardag gevierd in het dorpje Masaya (waar we nu ook weer zijn). Op donderdagavond worden hier altijd grote dansfestijnen gehouden met veel muziek en folklorische dansen. We hebben op mijn 23e verjaardag geproost met een grote fles bier! Hiep hiep!

Na Granada zijn we doorgegaan naar het eilandje Ometepe. Een vulkaaneiland (het grootste zoetwatereiland ter wereld) midden in een groot meer, Lago de Nicaragua. Het eiland bestaat uit twee delen, elk met een vulkaan in het midden. Herman heeft ze allebei beklommen. De grootse vulkaan was prachtig om te zien (vooral met zonsondergang!) maar niet zo interessant om te beklimmen. De kleinere vulkaan was daarentegen wel echt de moeite waard. Mooie natuur onderweg naar boven en aapjes in de bomen. Terwijl Herman van al het moois aan het genieten was en ondertussen liep te zweten omdat het superheet was, zat ik lekker rustig een boekje te lezen op de veranda van de boerderij waar we logeerden. Het klink heel idyllisch maar met ons waren daar nog zo´n 35 backpackers. Heel gezellig maar ik was blij dat iedereen die ochtend/middag de hort op was waardoor ik lekker in alle rust van het uitzicht op de grote vulkaan en het meer kon genieten.

Na Ometepe zijn we naar San Juan del Sur gegaan (de bestemming van ons laatste bericht). San Juan is een toeristisch plaatsje aan de kust, ideaal voor surfers. Wij hebben daar eigenlijk vooral niks gedaan. Heerlijk in de zee gezwommen, rondjes gelopen en op één dag hebben we samen met een gezellig stel uit Oostenrijk de hele dag biertjes gedronken. We kwamen ze bij het ontbijt tegen en na het avondeten hebben we ze pas weer gedag gezegd! De dag erna zouden we heel misschien met z´n vieren gaan duiken maar vanwege de brakheid van de Oostenrijkers (zij waren nog een paar uurtjes doorgegaan) en het gebrek aan vertrouwen in de duikschool, zijn we toch maar niet gaan duiken. Maar goed ook want de zee was die dag ijskoud.
Na San Juan zouden we eigenlijk doorgaan naar Costa Rica. Op de laatste avond hebben we toch besloten om weer helemaal naar León te gaan, dichtbij de grens van Honduras. We hadden namelijk gehoord dat je daar kon ´vulcano boarden´. Dat wilden we niet gemist hebben!

Dus wij weer met de bus naar León de volgende dag. Het duurde even maar het was het absoluut waard! Mooie stad met mooie kerken. Maar waar het ons om ging was natuurlijk het vulcano boarden. We waren met een groepje van elf en de gids. Eerst moesten we 40 minuten naar boven klimmen met onze houten boards. Eenmaal daar konden we genieten van een gigantisch krater en nog gigantischere wind. We konden niet te lang boven blijven want er was onweer op komst. Aangezien deze vulkaan uit één grote berg graviet bestond, was het nog best even spannend. Met een oranje overall en een beschermingbril sjeesden we de vulkaan af op onze boards met een snelheid van 40 kilometer per uur. Lang leve de koningin! Supergave ervaring was dat, dit maken we waarschijnlijk nooit meer mee!

Vandaag zijn we weer teruggegaan naar Masaya. De vorige keer hebben we niet zo heel veel ondernomen hier waardoor we de vulkaan Masaya gemist hebben. Vandaag hebben we deze wel bezocht. Deze vulkaan is niet zo hoog en is dus niet bijzonder om te beklimmen (voor mensen die houden van klimmen). De tocht ernaartoe zou voor ons lopend een uur duren maar onderweg kregen we een lift met de huurauto van twee Cubaanse neven, wonend in de States en vergezeld door een vrouwtje uit Managua. Eenmaal bij het krater aangekomen was het uitzicht adembenemend. Een heel groot krater waaruit allemaal dampen kwamen. Een stuk dichterbij werd het moeilijk om te ademen en moesten we allemaal hoesten en kokhalzen. Deze vulkaan was nog actiever dan die van de dag ervoor en was echt prachtig en onwerkelijk om te zien.
Onze vriendelijke vrienden bleken zakenparners te zijn. De een kon niet stoppen met praten over z´n bedrijf en de ander bleek een gelovige homo te zijn die elke seconde ´oooh en aaah´ riep en ´god bless you´. De neven bleken geld zat hebben (dat wisten we inmiddels al doordat alle onze vragen over Cuba werden beantwoord met een betoog over het bedrijf en hoeveel geld er werd verdiend). We werden uitgenodigd om mee te gaan eten. We hebben nog niet eerder tijdens onze reis zo duur gegeten. Wat een gelukje weer! Tijdens het eten werden alle schoenen gepoetst, inclusief die van mij. Ze zijn er niet echt mooier op geworden want ze glimmen werkelijk als een drol in de maneschijn en de kleur is niet helemaal traceerbaar. Maar goed, het jongetje heeft een goeie dag gehad! Ik denk niet dat hij ooit eerder de sterren van All Stargympen heeft mogen poetsen. De gelovige kant van het Cubaanse stel ging prat op z´n All Stars en natuurlijk moest het stof van de vulkaan verwijderd worden!

Na deze onverwachte gezellige dag hebben we afscheid genomen van de gulle mannen en hun ´vrouwtje´ en hebben we ze beloofd ze te bellen als we ooit in Californië terecht komen.

Zo, tot dusver Nicaragua. Morgen gaan we toch echt richting Costa Rica! Oh ja, werkelijk alle taxichauffeurs toeteren naar ons als ze langsrijden, vandaar de aanhef. Volgens ons is hier in Masaya echt een taxioverschot.

Gegroet allemaal!
xxx